dag in mineur

Vandaag is een dag dat ik eigenlijk het liefste uit mijn agende wil schrappen.
Het begon al toen ik vanmorgen op het werk aankwam. Een patiënte overleden. Ik weet wel dat het apart of the job is, maar ik heb altijd gezegd dat, de moment dat een overlijden mij volledig koud laat, stop ik met mijn job. Ik wil mijn patiënten, levend of dood, blijven behandelen als mens.
Ben mijn werkdag dus begonnen met het helpen bij de lijktooi en het verplaatsen naar het mortuarium.

Voor de middag komt er een collega naar mij om te zeggen dat ze haar gsm bij zich heeft omdat haar dochter op controle moest naar de gynaecoloog. Ze moet nog 2 weken voor ze bevalt maar haar bloeddruk was te hoog. Met een moeder als verpleegster moet je dan natuurlijk op controle.
Ik heb natuurlijk toestemming gegeven om haar gsm bij zich te houden (is normaal verboden op onze dienst).

Tijdens de middagpauze krijgt ze sms'jes dat ze nog geen bomma wordt, ze moet nog wachten om aan de monitor.....
I. was er van overtuigd dat ze vandaag de bevalling gingen inleiden of een sectio zouden toepassen.

Tot 13u..... Plots ging haar tel, ik stond naast I. Ik hoorde door de tel een verschrikkelijk huilende dochter: ze vonden geen harttonen meer, het kindje is gestorven. Mijn haren kwamen recht ophoog. VERSCHRIKKELIJK.

I. is natuurlijk direct vertrokken. Wij hebben verder gewerkt op automatische piloot. Onze gedachten zaten mee in het ziekenhuis.

I. komt natuurlijk niet werken dit weekend. Ze gaan de bevalling inleiden. Ze willen dit samen als gezin beleven.

Bij deze: I , mama A en papa G, ik denk aan jullie, veel sterkte X