van blondine naar brunette

Als er iets is dat ik haat, dan is het naar de kapper gaan.
Mensen die me kennen, weten dat ik nen ferme bos haar heb, naar de kapper gaan is voor mij al vlug iets waar ik ettelijke uren zoet mee ben. Verloren tijd voor mij, maar ja, het moet hé.
Mijn haren zijn gekleurd en ik had een blonde look.
Ik had zeer graag terug mijn natuurlijke kleur gehad (bruin), omdat ik dan minder naar de kapper moet, maar mijn venteke ziet da blond wel graag.
Tja, gulden middenweg dan maar hé, ben nu bruin met enkele blonde meche erin.
Volgens sommigen veel beter, anderen hebben het nog niet gezien en mijn venteke, tja, die zag toch veel liever een blondine in zijn bed liggen.
Maar het zal wel wennen, zal wel moeten :-)

nieuwe pc

Vandaag een nieuwe laptop gaan kopen. De oude was eigenlijk niet sterk genoeg voor hetgeen we hem hier nodig hebben.
Wat ook nog was, de oude blokkeerde steeds onder Vista. Wat ook maakt dat ik nu al mijn favorieten en mailadressen kwijt ben.
Dus, iedereen die nog een mail van me verwacht, stuur zelf eerst eentje aub, dan heb ik ineens jullie adressen terug.
Mensen wiens link nog niet op mijn blog staat, stuur ook eens een mailke dan kan ik hem ineens toevoegen.

Merci iedereen

jeugdrechtbank

Vandaag was het zover, om 12u45 moesten we in het justitiepaleis van Antwerpen zijn.
Ons kennende waren we weeral veel te vroeg, we stapten om 12u10 al binnen. Onze naam werd direct aangeduid en ja hoor, we mochten enkele minuten later al binnen.
Het MO was positief,de procureur gaf ons een positief advies, dus, de jeugdrechter zette alles om in een POSITIEF VONNIS.
We wisten wel dat dit ging gebeuren, maar waren toch nog wat voorzichtig, je weet nooit.
Buiten gekomen rolde de traantjes over mijn wangen en pakte papa in spé me eens goed vast.

Soms moet je in je leven eens heel decadent doen, vandaag was er één van. We zijn direct naar de vernieuwde stadsfeestzaal gereden en een glaske sjampieter gaan drinken en enkele begeleidende hapjes, zalig!!!!!!!
De rekening was ook "zalig", maar voor een gelegenheid als deze mag dat wel.

Onze intake zal niet meer voor dit jaar zijn, maar ja, een maand langer zal het nu ook niet meer maken.

Fiac of ROH: vervolg

Deze middag hadden we om 14u een afspraak bij FIAC voor een kennismaking in groep. De groep was wel heel klein, namelijk Kriss en ik, da wast. Slecht vonden we dit niet, dan hadden we natuurlijk een persoonlijk gesprek.
Een vriendelijk man heeft ons ontvangen en te woord gestaan.
Het gesprek heeft in totaal een uur en half geduurd.
Het gesprek begon al met het zeggen dat het hun bedoeling is om een objectief gesprek te voeren. Voor ons is dat meer dan ok.
Laat me eerst even vernoemen dat ik eigenlijk redelijk bevooroordeeld naar daar ging. Het feit dat hun wachtlijst zoveel korter is dan die van ROH had mij al voor 50% overtruigd om voor hen te kiezen. Ware het niet dat het een "raar" gesprek was.
Ik ga hier nu niet het volledige gesprek neerschrijven (zou ik toch niet kunnen), maar we hadden toch wel onze twijfels toen we naar huis reden.
Persoonlijk voelde ik me er niet goed bij, we hadden eigenlijk geen antwoorden op onze vragen gekregen, hoe meer vragen we stelden, hoe oppervlakkiger het gesprek werd.
Vragen over de financiële kant werden totaal niet beantwoord, dat bespreken we bij de intake.
Wij hadden toch wel vragen waarop we vandaag een antwoord wilden om onze keuze te maken.
Wel, antwoorden hebben we niet gekregen, dus de keuze was vlug gemaakt: we kiezen net als vele voor de langere wachttijd van ROH en daar voelen we ons zeer goed bij.

22 november moeten we voor de jeugdrechter verschijnen en dan kunnen we onze intake afspreken. Hopelijk gaat het een beetje vooruit en moeten we niet te lang wachten op de papieren, maar ja.......... (blijven hopen zeker).

Eindelijk wordt het realiteit.

levenstestament en wilsbeschikking

We hebben een nieuwe opdracht gekregen tegen volgende maand: schrijf voor jezelf een levenstestament en een wilsverklaring, humhum.....

Daar sta je wel even bij stil hoor.
Wij moeten weten hoe we dit moeten doen voordat er een patiënt naar ons komt met deze vraag. Voor een patiënt ok, maar wij ook één maken.....Nie simpel zenne.

Als je er dan even over nadenkt, begrijp je wel dat het niet onbelangrijk is dat je het hebt. Er kan vlug iets gebeuren, je kan je wensen wel duidelijk maken, maar zolang er niets op papier staat heeft je partner, ouders,.... niets te zeggen.

Nadat ik de opdracht heb gekregen heb ik er eens ernstig bij stilgestaan en ga het toch ernstig aanpakken. Ik wil niet uit coma ontwaken als ik moet blijven leven in vegetatieve toestand, ik wil niet dat men mijn leven rekt door het geven van sondevoeding, mijn organen moeten als donor dienen als ze nog te gebruiken zijn,.....

Misschien dat er mensen zijn die na het lezen van dit bericht er meer over willen weten. Op de site van waardig sterven kan men meer vinden. (http://www.rws.be/)

sorry voor het rare onderwerp, is niet luguber bedoelt (halloween is al voorbij), maar is wel iets waar je eventueel eens over moet nadenken.

ondoordachte reactie

Gisteren zat ik bij de bomma in het rusthuis, er was nog bezoek bij haar.
Ik had die mensen lange tijd niet gezien en natuurlijk begonnen ze over gezinsuitbreiding.
Toen ik vernoemde dat we volop bezig zijn met adoptie kreeg ik een vlaag negatieve reacties over me heen. "Dat gaan jullie toch niet doen. We kennen iemand en die heeft verschrikkelijk veel problemen met hun "aangenomen" kind....".
Enkele maanden geleden was ik misschien boos geworden, nu gelukkig niet meer.
Heb hun gewoon gevraagd hoeveel positieve dingen ze al hadden gehoord en hoeveel negatieve? Ze moesten eerlijk toegeven dat ze ook wel veel positieve dingen hebben gehoord over adoptie. Wel, toch raar dat de mensen dan alleen de negatieve doorgeven. Toen begonnen ze even na te denken.
De volgende harde woorden die ik toen te horen kreeg was dat we toch ook met twee konden blijven, zonder kinderen. Ze moesten me ook weer gelijk geven toen ik zei dat een koppel met kinderen niet kan weten wat het is om geen kindje te hebben.
Ze weken vlug af naar een ander onderwerp. Die dame die een tafel verder zat was wel aan het morsen.....

Mensen moeten niet allemaal voor adoptie zijn, ieder heeft een eigen mening, maar men moet wel open staan voor de beslissingen van iemand. Men moet ook eens nadenken over zijn eigen gedachte en het niet zomaar overnemen van een ander zonder erbij stil te staan.

tja...

Andere man in bed

Jaja, je leest het goed, gisteren ben ik gaan slapen met een andere man in bed en mijn venteke heeft op de zetel geslapen.
Tibo, het petekindje van Kris is komen logeren. Daar hij binnen enkele weekends weg gaat voor de eerste keer voor enkele dagen met de Scouts, hadden we een luchtmatras opgeblazen en een slaapzak klaargelegd.
De slaapzak was geen enkel probleem, de luchtmatras daarentegen.....
De enige optie was om Tibo bij ons in bed te leggen en ik mocht erbij.
Deze morgen ben ik dan wakker geworden met een klein venteke van 6 naast me die dan ook wakker werd en zich eens goed tegen me aannestelde.
Moet zeggen, was wel een heerlijk gevoel....