We zijn weer vertrokken

Het startsein is gegeven. Na heel lang wachten zijn al onze papieren eindelijk in orde geraakt en hebben we ons deze morgen op de rol laten zetten bij de jeugdrechtbank.

Ik had het niet verwacht, maar op weg naar huis had ik een gelukzalige lach en gevoel dat maar niet weg ging :-)

Zalig gevoel trouwens

Kwatta II, we zijn eraan begonnen.

Promotie

Ik heb heel lang getwijfeld, wel - niet - wel - ...
Na lang nadenken heb ik dan de knoop doorgehakt: ik heb "ja" gezegd.

Ik hoor al velen denken waarop ik dan wel "ja" heb gezegd.

Wel, vanaf middan januari wordt ik hoofdverpleegkundige van de dienst waar ik nu 13 jaar werk.
Ik ben al enige tijd adjunct hoofdverpleegkundige, maar toch zal er nog veel veranderen, vooral het feit dat ik nu 25 collega's onder me heb.

Volgende week moet ik al een dag weg, een "plandag" om het personeelsbeleid voor volgend jaar te bespreken.
In november al een tweedaagse seminarie.

Het is echt een uitdaging, maar tevens wel zeer angstaanjagend.

Och, we zien wel hé, ik kan niet meer doen dan mijn best. Mijn venteke en nog vele collega's geloven in me, dat is al een zeer grote stimulans.

IK GA ERVOOR!!!!


PS: nog eens bedankt aan mijn venteke Kriss om me zo te steunen in mijn beslissing. Voila, iedereen mag weten wat voor een schatteke hij wel is. Lov ya xxx

Terug gaan werken

Vrijdag is het dan zover. Na enkele vrije maanden (sinds mei om juist te zijn) moet ik vrijdag terug gaan werken.
Eerlijk gezegd heb ik totaal geen goesting. Maar dan ook helemaal geen zin.

Door wat komt het? Geen idee. Geen zin voor het werk op zich, geen zin om te gaan werken, omdat ik Bent moet achterlaten,.....

Ik zal het weten zeggen als ik effe aan het werk ben.

PPPfffffff.........

Nummer twee...

De meesten onder jullie zullen het wel al gelezen hebben op facebook. Voor degenen die geen facebook hebben of die mij niet hebben toegevoegd komt hier dan het nieuws ........

Het aanmeldingsformulier voor onze tweede adoptie is vandaag de deur uit gegaan.

Jaja, we hebben besloten om voor een broer of zusje te gaan.

Nu maar hopen dat we goedgekeurd worden en dus ons geschiktheidsvonnis vlug op zak hebben.

Voor degene die het zich afvragen, ja, we moeten alles terug doorlopen, we moeten alleen de lessen niet meer volgen en het maatschappelijk onderzoek omvat nu ook minder gesprekken dan de eerste keer.

Meer weet ik tot op heden ook nog niet, maar ik hou jullie natuurlijk op de hoogte.

Eerlijk gezegd, het is even spannend als de eerste keer...Maar een beetje anders omdat we al een beetje weten wat ons te wachten staan.

Winter

Gisteren zei K. tegen me dat hij bang heeft voor de winter, omdat de vorige winter zo lang heeft geduurd en zo guur was.

Bedenking: is de winter ooit gestopt? Is de zomer ooit begonnen? Is de zomer verkort tot 1 maand?

Buiten de temperaturen van juli was het nog gene vette.

Ik hoop dat dit al niet het begin is...

Gelezen in de krant.

HLN Seks & Relaties - Man die minder dan partner verdient gaat sneller vreemd (1145631)

Moet ik nu schrik krijgen als ik enkele euros meer verdien?

Ik vind dat toch maar raar. Het is toch mooi meegenomen indien je vrouw meer verdient. Geniet ervan zou ik zeggen.

Nieuw jasje

Iedereen wiens blog ik momenteel volg, heeft zijn blog in een nieuw jasje gestoken.
Ik kan eigenlijk niet meer achterblijven.

Het maken van een keuze is niet altijd zo gemakkelijk, dus laat ik me maar inspireren door het weer van de voorbije en komende dagen.

Als het weer terug gaat veranderen, zal ik dus terug op zoek moeten gaan naar een andere lay-out.
Ik hoop dat ik vlug terug een andere achtergrond moet kiezen.....

Werken in de garage

Momenteel zijn ze de laatste hand aan het leggen aan de werken in de garage, meer bepaald aan het waskot.
Ik zal blij zijn dat alles gedaan is, want ik zit al twee weken zonder wasmachine en dat met 2 volwassenen en een kind, da is niet alles hoor.
Het voordeel is dan weer dat de was momenteel door mijn mama wordt gedaan, maar die doet dan ineens ook de strijk......
Effe een bedenking: zou ik de wasmachine al terug gebruiksklaar maken? Toch wel handig als de strijk gedaan is :-)

Alle gekheid op een stokje, ik zal toch blij zijn als het gedaan is.

MOmenteel zijn ze aan het betegelen, morgen beetje voegen en da deel is ook weeral klaar. Met heel veel dank aan Nonkel Hugo.

Bentje had wel verschrikkelijk veel schrik van het boren. Zelf als we er naar gingen kijken was hij er niet gerust in. Logisch natuurlijk, zo een hels lawaai.

Nu zijn ze volop aan het hameren, maar het kan hem niet schelen, hij slaapt gewoon verder, oef :-)

Twee maanden thuis

We zijn nu twee maanden thuis met ons Bentje en het gaat goed.

We moeten wel eerlijk zijn dat het in het begin heel moeilijk was. Slecht slapen, ernstige verlatingsangsten,...

Maar sinds een twee weken is het allemaal anders, hij slaapt heel de nacht door, hij kan al wat alleen spelen,...

Het is een leuk zoontje, met een ferm karakterke. Hij weet wat hij wil en vooral wat hij niet wil. Maar dat heeft volgens mij met de leeftijd te maken en niet zozeer met het aanpassen.

Het verstaan is al heel goed, het praten begint ook te lukken. Toegegeven, je moet dagelijks bij hem zijn om te weten wat hij wil zeggen, maar de klanken zijn er al.

Ik heb een mapje met foto's gemaakt zodat jullie hem kunnen zien. Ik ga er regelmatig foto's bijdoen, dus, regelmatig kijken :-)

Fotokes

Ik heb een link aangemaakt naar een site waar ik allerlei foto's kan zetten van ons.
Je ziet hem rechts onder mijn profielfoto.

Veel plezier

Reden om terug te beginnen bloggen

Jaja, het is veel te lang geleden, ik weet het, maar zowel tijdsgebrek als goesting ontbraken hier ten huize de laatste tijd.

Vandaag waren Kriss, Bent en ik naar het shoppingcenter.
Op een gegeven moment werden we aangesproken door een gezin met twee adoptiekinderen die ons kenden van het lezen van mijn blog.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet wist dat ik zoveel onbekende lezers had.

Deze ontmoeting is voor mij dan toch een reden om terug te beginnen bloggen, allé, poging doen om terug wat neer te pennen.

uitslag van de short run

Je traint weken aan een stuk. De laatste weken loop je 5 km aan één stuk en lukt het, maar op de dag zelf gaat het niet.

Frustrerend....

Tot vandaag.
Vandaag kreeg ik een sms waarop stond dat ik geëindigd ben op de 2040 ste plaats (van de +/- 5000 lopers) met een tijd van 36 minuten en 38 seconden.

Eigenlijk niet zo slecht vind ik nu. Ik had gehoopt binnen te komen voor de 35 minuten. Het is iets langer geworden, maar ik had dan ook nog nooit gelopen in zo een warm weer, en het was "werm" (zou Anja zeggen).

Voila, weeral iets dat ik bereikt heb dat ik nooit had kunnen dromen.....

De finale.

Vandaag ben ik voor de laatste keer nog eens gaan lopen. Ik moet eerlijk toegeven dat het beter ging dan verwacht.
Nu is het rust, alles een beetje laten recuperen en dan de zondag is het de finale.
We vertrekken om 13u30 ergens te Linkeroever.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het spannend vind. Nu maar hopen dat het lopen even goed gaat als vandaag en dat ik de volledige 5 km kan lopen.

Wordt vervolgd.....

Vakantie.

Bali, rondtrekken in Amerika, een verrassingreis naar Kreta, citytrips,...

We weten dat dit soort vakantie de eerstkomende jaren niet meer aan de orde is.
We gaan de avontuurlijke, hoogtempo-liggende vakanties even moeten laten wat ze waren en kiezen voor de rustige vakanties, op kindermaat.

Voor mijn 35ste verjaardag heb ik van mijn venteke een vivabox gekregen: "weekend op het platteland". We hebben vandaag geboekt met deze bon en gaan in juni 5 dagen naar Jabbeke, op 6 km van De Haan, dichtbij Plopsaland,....

Het zal een hele aanpassing voor ons zijn, zowel op het gebied van vakanties als het feit dat we een kleintje meehebben, maar we zijn er klaar voor.

Het gaf me zelf een goed gevoel.

Dus, Jabbeke, here we come (klinkt maar raar hé :-) )

Reisvoorbereiding

Vorige donderdag, namelijk 11 maart hadden we reisvoorbereiding.

Het was een welgevulde avond, waar we veel nieuwe informatie hebben gekregen over hetgeen we nog moeten doen van administratie juist voor vertrek en bij aankomst met ons venteke.

MAAR:

Het belangrijkste van heel de avond was:

Voorlopige vertrekdatum is 4 mei.

Eindelijk kunnen we naar iets aftellen.
Aftellen naar een datum die onbekend is, amai, geloof me, dat duurt een eeuwigheid.

Venteke, we komen eraan.

Positieve courtday

Sinds twee uur deze middag weten we dat we eindelijk officieel de ouders zijn van ons zoontje.
Zalig gevoel gewoon.
Nu kunnen we echt gaan vieren en kan niemand hem nog afpakken van ons.

Als alles goed gaat mogen we hem binnen 6 weken gaan halen.

De laatste rechte lijn......

EINDELIJK!!!!!!!

Courtday

Sinds gisteren hebben we onze courtday: 18 februari.

Voor degene onder ons die niet goed weten wat dit is, zal ik het eens uitleggen.
De courtday is eigenlijk de dag dat in Ethiopië voor de rechtbank wordt beslist dat wij de nieuwe ouders worden van ons venteke. Het is wel zo dat er ettelijke papieren in orde moeten zijn en dat ook de biologische mama aanwezig moet zijn om nog eens te tekenen. Wanneer deze dag vanaf de eerste keer goed verlopen is, mogen we ongeveer 5 weken later vertrekken.
Dat is wel wanneer alles goed verloopt, wat niet altijd het geval is.
Maar we blijven positief.

Als alles dus goed gaat, kan het zijn dat we vanaf 25 maart vertrekken naar ons venteke,....Eindelijk.....

Het is wel heel spannend, maar we proberen om positief te blijven denken.

Mijn weekplanning

Dinsdag ben ik op het werk gestart met start to run. Mijn eerste dag zit erop.
Nu heb ik wel een probleem. Het beste is dat je drie keer in de week gaat trainen, voor mij zou dit dan maandag, woensdag en vrijdag zijn.
Sinds december hebben we ook terug een fitnessabonnement, dus dat moeten we ook zeker doen.
Dus:
maandag, woensdag en vrijdag: start to run
dinsdag en donderdag: fitness.

Ik kan misschien een nieuwe enquette starten: hoe lang hou ik dat vol???

Och, we zien wel, de tijd gaat des te vlugger vooruit.

Vervolg van onze vakantie: dag 9

Dag 9: Canyon De Chelly & Grand Canyon

We hebben prinsheerlijk geslapen. Alvorens richting ontbijt te trekken, doen we onze vakantiehobby (foto's nemen van zoveel mogelijke verschillende nummerplaten, in de categorie Staten van Amerika).

De honden op de parking zitten er nog steeds.

Als ontbijt gaat Kriss voor de pancakes. Hij krijg drie ferme koeken voorgeschoteld, wat het ontbijt weereens tot een uitdaging maakt om alles op te krijgen. En het lukt hem telkens weer (met dank aan de weegschaal die dit verlof een oogje wou dichtknijpen).

Ik hou het bescheiden op toast met confituur.

Een tafel verder zit Big Old Mama met haar 7 zonen. Overduidelijk van Indiaanse origine, verleidelijk om te fotograferen, maar we laten het maar zo.

We trekken Canyon de Chelly in. De Grand Canyon, maar niet zo groot uitgevallen. Het is prachtig stukje natuur, en bovenal zijn we hier omzeggens alleen. Alleen op enkele Indianen en wilde paarden na.


We rijden naar verschillende uitzichtpunten en komen onderweg een joekel van een spin tegen. We weten wel dat we verderdoor nog Spiderrock zullen zien, maar het ene heeft niets met het andere te maken. De spin bezorgt ons een koude rilling, en we worden plots wat alerter tijdens het rondwandelen.





Anyway, dit natuurpark heeft veel indruk op ons gemaakt, misschien wel meer dan Grand Canyon op ons zal hebben. Daar rijden we vervolgens naar toe.

Na uren rijden wordt het avond en komen we voorbij Little Collorado, een panoramapunt beheert door de Native Americans. We gaan eens vlug over hun marktje, kopen wat op het indianenmarktje en genieten van het kolosale uitzicht.



Vervolgens rijden we het wellicht bekendste nationale park van Amerika binnen: The Grand Canyon. Het wordt aardig koud, donker en we zoeken onze gereserveerde slaapplaats op, in het park zelve.


De wegen zijn niet verlicht, en plotseling staat er een fors hert langs de baan. Fier rechtop, met een gewei waar Kim de Hert (leugenpaleis) enigszins jaloers op zou zijn. Wauw!

Het hotel (eigenlijk een Lodge) is standaard, maar de mentaliteit die er heerst zit enigzins fout. Hetzelfde kom je ook tegen in Barcelona: "Waarom zouden wij vriendelijk en beleefd moeten zijn? Waarom zou ons eten prima moeten zijn? Iedereen komt toch naar ons, de kassa draait sowieso winst!"

Het eten dat we aan de selfservice krijgen is koud en trekt op geen kl... . We betalen niet, zwieren de plateau aan kant en gaan op zoek naar een restaurant. Pech voor ons, de andere resto's hadden een lange wachtlijst en ons geduld en humeur kon dit niet meer aan.

We lopen buiten in het park, in het donker (men had ons aangeraden een zaklamp mee te nemen), als we plots enkele herten op de parking zien wandelen. Mama op stap met haar kleine bambies. Prachtig om zien, ons slecht humeur verdwijnt onmiddellijk.

Wat het eten betreft: we ondergaan ons lot en keren weer naar de slechte keuken eerder vernoemd. We spelen op veilig en kiezen de pasta. Niet echt warm, niet echt lekker, maar het kan niet allemaal super zijn. Morgen wordt gegarandeerd beter.

"Aanvaardingscontract"

Twee dagen geleden kregen we een heel leuk telefoontje van Inge van Ray of Hope dat we een zoontje teogewezen kregen.

Vandaag zijn we naar Lokeren geweest om onze zoon officieel te "aanvaarden".

Het is eigenlijk toch speciaal om onze handtekening te zetten hoor.

Nu moeten we weeral wachten. Normaal zouden we tegen eind januari de datum van onze courtday kennen. En dan maar hopen dat alles in orde komt.

Als de courtday positief is verlopen, gaan er flessen knallen hoor!!!

Ik heb altijd gezegd dat ik niets zou kopen voordat we een positieve courtday hadden, maar met deze moet ik toegeven dat ik vandaag de eerste twee hemdjes heb gekocht voor onze toekomstige zoon. Ik kon het niet laten.....

EEN ZOON!!!!

Vandaag om 16u15 hebben we eindelijk, na vier jaar wachten, het verlossende telefoontje gekregen.

Wij worden de trotse ouders van een zoontje!!!!

Hij is geboren op 2 december 2008.

Volgens de laatste medische controle op 20 december is hij 76 cm groot en weegt hij 7.5 kg.
Hij is dus aan de magere kant, maar dat zal hij vlug inhalen eens hij hier is.
Donderdag gaan we de aanvaarding tekenen.
En nu maar wachten op de datum van de courtday. Laat hem er maar vlug zijn.

Happy New year

Eerst en vooral wil ik jullie allemaal een gelukkig nieuwjaar wensen, hopelijk komen al jullie wensen uit dit jaar.

Hier waren het weer drukke dagen, en dan vooral oudejaarsavond.

Voorbije jaren zijn we altijd uit eten geweest, maar van die formule wilden we afstappen. Dus hadden we besloten om enkele vrienden hier thuis uit te nodigen en er een gezellige avond van te maken.

En gezellig is het zeker geweest, het is zelf uitgedraaid op een echt dansfeest, en dat allemaal in onze living.

Het was een meer dan geslaagde avond. De foto's zullen meer vertellen.