dag in mineur

Vandaag is een dag dat ik eigenlijk het liefste uit mijn agende wil schrappen.
Het begon al toen ik vanmorgen op het werk aankwam. Een patiënte overleden. Ik weet wel dat het apart of the job is, maar ik heb altijd gezegd dat, de moment dat een overlijden mij volledig koud laat, stop ik met mijn job. Ik wil mijn patiënten, levend of dood, blijven behandelen als mens.
Ben mijn werkdag dus begonnen met het helpen bij de lijktooi en het verplaatsen naar het mortuarium.

Voor de middag komt er een collega naar mij om te zeggen dat ze haar gsm bij zich heeft omdat haar dochter op controle moest naar de gynaecoloog. Ze moet nog 2 weken voor ze bevalt maar haar bloeddruk was te hoog. Met een moeder als verpleegster moet je dan natuurlijk op controle.
Ik heb natuurlijk toestemming gegeven om haar gsm bij zich te houden (is normaal verboden op onze dienst).

Tijdens de middagpauze krijgt ze sms'jes dat ze nog geen bomma wordt, ze moet nog wachten om aan de monitor.....
I. was er van overtuigd dat ze vandaag de bevalling gingen inleiden of een sectio zouden toepassen.

Tot 13u..... Plots ging haar tel, ik stond naast I. Ik hoorde door de tel een verschrikkelijk huilende dochter: ze vonden geen harttonen meer, het kindje is gestorven. Mijn haren kwamen recht ophoog. VERSCHRIKKELIJK.

I. is natuurlijk direct vertrokken. Wij hebben verder gewerkt op automatische piloot. Onze gedachten zaten mee in het ziekenhuis.

I. komt natuurlijk niet werken dit weekend. Ze gaan de bevalling inleiden. Ze willen dit samen als gezin beleven.

Bij deze: I , mama A en papa G, ik denk aan jullie, veel sterkte X

vakantieperikkelen II

Ik ben vandaag te weten gekomen dat beide reisorganisaties met Iberia vliegen, dat kan dus geen punt zijn waarop we kiezen.

Daarstraks hebben we met ons twee eens nagegaan welke bezienswaardigheden de ene wel en de andere niet doet, ook dat heeft ons niet veel verdergeholpen, ze lopen beide bijna gelijk.

Wat we wel gaan laten meespelen is het aantal binnenlandse vluchten, bij het ene zijn dat er 4 en bij het andere 3. Ik zit er nu niet mee in om te vliegen, maar eerst 14u om daar te geraken en dan nog eens 4 vluchten van kortere tijd om dan terug 14u te vliegen om weer in Belgiëland te geraken is misschien toch een beetje veel van het goede.

Zondag is er in een hotel in Sint Niklaas een info-avond over een rondreis, we gaan eens horen en zullen dan ons hart volgen. Dat hebben we al meerdere keren gedaan en het voelt natuurlijk altijd het beste aan achteraf.

Ik hou jullie op de hoogte.

En dit is één van de reden waarom we zo ver willen vliegen: machu picchu, toch wel de moeite niet (voor ons toch).

vakantieperikkelen

Onze bestemming staat nu zeker vast: we gaan in september een rondreis maken naar Peru.
We hebben de rondreizen/touroperators al kunnen herleiden tot twee. Nu zouden we een keuze moeten maken uit deze twee. Niet echt gemakkelijk. De bezienswaardigheden bij beide lopen zo goed als gelijk alleen is de ene rondreis veel drukker dan de andere (heb je nog enkele halve dagen vrij).

Ons besluit staat vast: we laten het afhangen van de vliegmaatschappij.
In 2006 zijn we als huwelijksreis naar Bali geweest. We hebben toen het geluk gehad om te vliegen met Malaysian airlines. Man mijne man, da is zalig (in hoeverre vliegen zalig kan zijn natuurlijk). Bali is in totaal 16u in de lucht vertoeven, dus een beetje comfort mag wel. We zijn toen verwend met oa meer beenruimte dan normaal en iedere zetel had een persoonlijke tv.

Nu ben ik al te weten gekomen dat de ene rondreis naar Peru vliegt met Iberia. heb al wat opzoekwerk gedaan en volgens mij is het toch wat minder van comfort (buiten first class, maar wie kan da nu betalen).

Heeft er al iemand een vlucht gehad met Iberia, wel buiten Europa? Let me know.

Zondag hebben we een bespreking over de rondreis met de andere operator, dus kunnen we zondag beslissen.

Wat zal het worden: Best tours of Hobo reizen?

you shall not pass!!!

Dit zinneke galmde gisteren uit onze surround.

Jaja, we zijn nog eens naar de "Lord of the rings" filmkes aan het kijken. We bekijken ze wel op verschillende dagen, ne filmmarathon zien we niet direct zitten.

Voordien was het kijken op een kleiner beeld met een mindere surround, nu hebben we een grotere flatscreen tv en verschillende boxen in de living. Moet zeggen: het geeft met momenten "kiekeboebelen" (vertaling=kippevel).

Nu ga ik vlug naar beneden om nog een portie op te doen.

einde documentenslag

Het is ons eindelijk gelukt en naar het schijnt in een recordtempo: onze documenten zijn sinds vanmorgen binnen bij ROH en goedgekeurd.

Vooral het laten legaliseren heeft zeer veel problemen met zich meegebracht, maar dankzij de goede hulp van Erika van ROH komt alles dan toch in orde.

De volgende stap in heel het proces is dat nu de papieren vertaald worden en dan kunnen vertrekken richting Ethiopië. Dat zal nog wel even duren, maar op zich niet zo erg, ze weten ginder al van ons bestaan af dus.....

Nu is echt alles uit onze handen, nu kunnen we niets meer doen, buiten wachten,.....

moe

Ik wil slapen. Het enige wat ik wil doen, is niets doen.
Heeft het misschien een beetje met het voorjaar te makan, voorjaarsmoeheid zoals ze zeggen?
Of komt het omdat ik teveel doe en teweinig tijd heb om te slapen: school, 's morgens werken en dan naar huis gaan om 's avonds de nacht te gaan doen, feestjes, shiften, huishouden natuurlijk, buurtfeestjes organiseren,.....
Wat zal de reden zijn of is het misschien een combinatie van de beide?
Ik denk dat het een combinatie is, maar dan nog, moet het dan een oorzaak hebben??
IK WIL SLAPEN.
En nu ga ik verder mijn werkje van GVO (gezondheidsvoorlichting en opvoeding) maken, ggggrrrmmmm.

weddenschap

Ik had enkele berichten geleden een weddenschap uitgeschreven ivm met de papieren die we nodig hadden van de bank.
Wel, ik had de weddenschap moeten aangaan, want vandaag, slechts 3 werkdagen nadat we het document hebben aangevraagd heb ik telefoon gekregen van de bank. Ons document is binnen en ja hoor, het is door twee personen ondertekend en van de twee personen zit er een copy van de pas bij. Weeral een zorg minder. Nu nog wachten op telefoon van het districtshuis en alle papieren kunnen gelegaliseerd worden.

snotterig

Jaja, het is zover, net als velen heb ik het zitten: het snot of beter bekend als een ferme verkoudheid.
Je kan niet meer goed ademen, de trap oplopen voelt aan alsof je de eifeltoren hebt beklommen, je neus rood en kapot van het sneuten, hoesten doe je steeds op de meest ambetante momenten zoals wanneer de leerkracht juist iets moeilijk uitlegt,.....
Het is maar een verkoudheid, maar man toch, het kan toch zo ambetant zijn.

PS: Lieke, om het in je eigen woorden te zeggen: de hondenziekte is me overvallen

te vlug victorie

Zoals jullie konden lezen in de vorige blog, ben ik vandaag op de baan geweest om de nodige papieren in orde te brengen. Als eerste stonden de belastingen op het lijstje, daarna gevolgd door de bank om dan te eindigen met z'n twee in het gemeentehuis (districtshuis zoals ze hier zeggen).
Zoals eerder geschreven had ik echt problemen verwacht in het gemeentehuis, maar niets was minder waar.
In het gemeentehuis ging alles vlot. We kregen natuurlijk de papieren niet direct mee naar huis, maar in de loop van volgende week gaan ze bellen en mogen we ze komen halen.
Alles in orde dus.

Het probleem deed hem eerder voor bij de bank.Het legaliseren deed de das om.
We krijgen met gemak een solvibiliteitsattest, maar toen ik zei dat ik ook een kopie moest hebben van de persoon de het zou tekenen om het te kunnen laten legaliseren, oei oei oei.....
Ik heb toen even een telefoontje gepleegd naar Erika en deze zei dat dit een traditioneel probleem is.
De bediende aan het loket ging zijn best doen. Het document zou volgende week in de bank liggen en dan gaan ze ons bellen.

Zou het gelegaliseerd zijn of een kopie van de identiteitskaart bevatten?????

Een weddenschap doen? Wie doet er mee?????

enkele sfeerfoto's

Hier zijn ze dan, enkele sfeerfoto's van onzen opritdrink.

het loopwerk

We zijn momenteel volop bezig met het verzamelen voor de documenten voor ons dossier.
Ik moet eerlijk toegeven dat het tot hiertoe redelijk vlot verloopt.
Deze morgen hebben we bloed laten trekken (voordeel als je werkt in een ziekenhuis, dan doe je dat zelf bij je venteke), nu enkel nog wachten op den uitslag. Morgen ga ik naar de belastingen en 's avond naar het gemeentehuis met ons twee. Als ik ergens problemen verwacht is het wel op het gemeentehuis, maar dat zijn zorgen voor morgen.
Als dat dan alles achter de rug is, hebben we volgens mij, alle papieren kunnen verzamelen en kunnen we al een afspraak maken bij de notaris om alles te legaliseren.
Ik hoop dat we dit tempo kunnen volhouden, dan is ook dit vlug achter de rug en kan het wachten beginnen.....

opritdrink

Gisteren was het dan zover: onze opritdrink.

In totaal gingen er 57 personen komen. De dag zelf hebben er enkele zieken afgebeld (nog veel beterschap aan dezen) en zijn er dan weer velen gekomen per toeval. Mensen die voorbij kwamen, etentje hadden met mensen die wel uitgenodigd waren en na het eten nog iets kwamen drinken,..... Kortom, meer volk dan mensen.

De eerste mensen zijn aangekomen rond 15u en de laatste zijn vertrokken rond 1u30 .

De commentaar die ik hier en daar heb gehoord was zeer positief. Het positieve was ook te merken aan de hoeveelheden eten en drinken dat is verbruikt. Even een opsomming:

* 9 kg frieten
* 64 hot-dogs
* 5 l verse tomatensoep a la sanne met 750 gr bollekes (mmmmmmm)
* 4 l chocomelk
* 4 l koffie
* 2 bakken bier (33cl)
* 9 flessen jenever
* 3 l witte wijn
* 2l rode wijn
* 24 fleskes cola
* 4 flessen cola light
* zeer weinig water
* 1 bananencake, kriekencake,brownies, marmercake
* 1 kg tiramisu
* ...

Conclusie: er is goed gegeten en gedronken zou ik denken.

Lieke heeft gelukkig veel foto'kes getrokken, Kriss en ik hadden achteraf gezien daar echt geen tijd voor. Van zodra we de foto's hebben ga ik er enkele op den blog zetten, maar nu kan ik er al één opzetten: de garage klaargemaakt zonder volk

Vandaag zondag hebben we enkele uren bezig geweest met alles op te ruimen, maar op zich niet erg, we waren voldaan, we hebben een zeer geslaagd feestje achter de rug.

het verloop van ons intake-gesprek

Gisteren hebben we onze intake gedaan zoals je kan lezen in het voorbije bericht.
Ik had toen niet veel tijd, maar wou toch een klein berichtje schrijven, maar nu volgt de volledige uitleg.

Om 19u werden we verwacht bij ROH. Door het drukke verkeer zijn we vroeger vertrokken en waren we natuurlijk veel te vroeg ter plaatse.
Geen nood, we werden ontvangen door een zeer vriendelijke dame die zich voorstelde als Erika en die het gesprek met ons leidde.

Eerst kregen we nog een beetje algemene info over Ethiopië.
Daarna werd ons wegwijs gemaakt in de papiermolen die we bij elkaar moesten zoeken. Al bij al valt het precies beter mee dan we hadden gedaan, maar we zullen wel zien hoe het verloopt als we er éénmaal aan beginnen.

Na dit alles de belangrijkste vragen: voorkeursleeftijd en -geslacht.
De leeftijd waren we over eens: 0-2j, over het geslacht dachten we eens te zijn.
Voor mij was het gelijk, Kriss had altijd graag een meisje gehad. Bij het horen van deze vraag zweeg ik wijselijk en keek ik richting Kriss.
Toen we ook hoorden dat de wachttijden voor een meisje gemakkelijk kunnen oplopen tot 3 jaar moest ik toch even slikken. Maar dan nog stond ik achter hetgeen Kriss graag had, je bent tenslotte met twee. Vlugge wisseling van blikken en het besluit was geen voorkeur. Jongen/meisje, wat is het verschil, een kind is een kind.

Met onze voorkeur zouden we naar een wachttijd opkijken tussen de 18 maanden en 30 maanden in het slechtste geval.

Nadien moesten we nog wat papieren ondertekenen, nog een beetje nagepraat en toen vertrokken we weer huiswaarts.
Toen ik op de klok keek verschoten we wel, het was al 20u20. We waren bijna 1u45min binnen geweest. De tijd vliegt als je je ergens goed voelt.

In de auto gekomen hebben we de grootouders in spe even het nieuws vertelt en heel de weg naar huis nog veel gepraat natuurlijk.

Het is nog lang, maar toch hebben we het gevoel dat het einde van de reis eindelijk een beetje in zicht is, gelukkig maar....