De vlucht naar NYC was zalig. We kunnen aan een nooduitgang zitten en hebben dik 1,5 m beenruimte. Tijdens de vlucht kunnen we op een persoonlijke TV films kijken, spelletjes spelen, muziek beluisteren en vluchtinfo opvragen. Het eten is prima en de stewardessen zijn super vriendelijk.
Eén Belgiëlei-joden (hoed, baard, pijpekrullen) werkt op de zenuwen van passagiers en cabinepersoneel. Te dikwijls rechtstaan om in de handbagage te rommelen en wat van zijn koosjere voeding te nuttigen. Voorts wroeten in de stoel en nog tijdens het eten willen slapen, en zijn stoel naar achter duwen zodat de passagier er achter zijn pizza te dicht naar zijn neus ziet komen.
Ten lange leste haalde meneer de jood een stuk meubilair (!) uit zijn handbagage, wat later een opvouwbaar houten voetbankje bleek te zijn, en ging de rest van de vlucht onder zeil. Het koppel achter hem kregen een beter plekje toegewezen in de metalen vogel.
Aangekomen vallen ons drie dingen hard op:
- NY is enorm groot, de rit van de JFK naar het hotel bleef duren
- In NY moet je een stukje kunnen autorijden of je wordt van de baan gereden (aan de Westkant was het verkeer opvallend kalmer, met uitzondering van LA).
- Veel wijken met tralies voor het venster
New York maakte vanaf de eerste seconde een enorme indruk op ons. Van deze stad hou je tenvolle of niet, hier bestaat geen weg tussen. Wij kregen de indruk plots in een film te stappen, of op zijn minst op de set van een bekende film te lopen (dat gevoel is tijdens de gehele reis nooit helemaal verdwenen).
Daar we maar 1,5 dag in deze stad waren moesten we deze tijd optimaal benutten. Na ons te hebben opgefrist, kropen we een boot op en kregen op de Hudson (daar waar laatst een vliegtuig een noodlanding moest maken) de skyline van NY te zien. Indrukwekkend!
Daar het avond werd, en overal de lichtjes werden ontstoken, werd het panorama alleen maar beter. Een gids met gevoel voor humor toont ons vanop het water alle bekende plekjes. We varen onder de Brooklynbridge en andere (film)bruggen, we zien buildings, piers, en tot slot het vrijheidsbeeld. Het is enorm koud geworden en we blijven als enigste op het bovendek, maar moeten op het laatste ook toegeven en kruipen binnen. Ons hotel ligt op één straat van Time Square. Deze plek leeft 's avonds enorm op. Theaters (Broadway) spelen hun shows en de sfeer tussen de neonverlichting is fenomenaal. We kijken onze ogen uit.
We eten onze eerste maaltijd op Amerikaanse bodem. Enorme borden, vettige troep, en één bord lijkt ons echt al meer dan genoeg (beetje verlegen bestellen we en zeggen we dat Sanne niet zoveel honger heeft. We doen die truk later nog een paar keer, tot we doorhebben dat niemand in de USA er om maalt dat je een bordje deelt). Eén bord kregen we ook niet op. We laten de rest staan.
Moe (we zijn al supervroeg wakker en we mogen bij deze dag nog extra uurtjes verschil bij tellen) zoeken we ons hotel op. Woehoee! We zijn in Amerika.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten